Matka pszczela żyje 50-60 razy dłużej od pszczół robotnic.

Udział pszczół w zapylaniu roślin owadopylnych wynosi 60-90%. Trzmiele zapylają 10-15% a pozostałą część kwiatów pszczoły samotnice, osy, muchówki i niektóre chrząszcze.

Jedna pszczoła przynosi w wolu miodowym jednorazowo 40-50 mg nektaru (sama waży około 110 mg). Im dalej leci po pożytek, tym mniej przynosi go do ula. Przy odległości 3 km zużycie własne sięga 70% wyjściowej masy ładunku. Oto dlaczego stawia się pasieki możliwie najbliżej roślin pożytkowych.

Systematyczne spożywanie miodu sprzyja nagromadzeniu w tkankach mięśniowych człowieka znacznych ilości glikogenu decydującego o zdolności podjęcia przez niego dłuższego wysiłku.

Pszczoła robotnica w czasie jednego lotu odwiedza 100 do 150 kwiatów. W ciągu jednego dnia 30-50 tysięcy kwiatów.

Świeży nektar zawiera od 24 do 97% wody, zaś nektar pobrany z wola miodowego powracających do ula zbieraczek 60-80% wody. W ciągu 3-4 dni po złożeniu nektaru w komórkach plastra, pszczoły obniżają ilość zawartej w nim wody do 18%.

Dobre zapylenie 1 ha różnych upraw wymaga określonej liczby rodzin pszczelich: koniczyna czerwona – 3-5, słonecznik – 1-2, koniczyna biała, rzepak, gorczyca, gryka – 2-3, wiśnie, czereśnie i śliwy – 3-4.

Od chwili złożenia jaja do zasklepienia komórki każda larwa odwiedzana jest przez pszczoły karmicielki około 10 000 razy.

Loty godowe podejmowane są przez młode matki pszczele w wyniku popędu płciowego, pojawiającego się u nich około piątego dnia życia. Popęd płciowy u matki wygasa po jej unasiennieniu, a gdy nie zostaje unasienniona – około 30 dnia życia.

Współcześnie na kuli ziemskiej istnieje 25-30 tys. Bardzo zróżnicowanych gatunków pszczół. Ich wspólną cechą jest m.in. odżywianie się pyłkiem i nektarem kwiatowym.

Aby zebrać nektar potrzebny do wyprodukowania 1 kg miodu, pszczoły muszą odwiedzić 19 milionów kwiatów i przelecieć 300 tys. km, tj. 3 odległości od Ziemi do Księżyca.

W poszukiwaniu pożytku pszczoła penetruje obszar w promieniu 3-4 km wokół ula. Jednak efektywny zbiór nektaru i pyłku odbywa się w odległości do 2 km od pasieki.

Prędkość lotu pszczoły robotnicy dostosowana jest do potrzeb. Bez obciążenia wziątkiem pszczoła leci z prędkością do 65 km/godz., zaś niosąc ładunek pyłku i nektaru tylko z prędkością 20-30 km/godz.